Igłoterapia i klawiterapia

IGŁOTERAPIA

Suche igłowanie to technika, w której wykorzystuje się sterylne igły akupunkturowe do likwidowania mięśniowo-powięziowych punktów spustowych, które są częstą przyczyną dolegliwości bólowych i ograniczeń związanych z układem ruchu. Podczas zabiegu terapeuta precyzyjnie wyszukuje wyżej wymienione punkty i wprowadza w nie igłę akupunkturową. Przez wywołanie delikatnego i lokalnego skurczu mięśni, następuje rozluźnienie nadmiernie napietych włókien mięśniowych i rozluźnienie sfery poddanej zabiegowi.

wskazania do suchego igłowania:

• zamrożony bark
• napięciowe bóle głowy
• bóle kręgosłupa, rwa kulszowa
• łokieć tenisisty, golfisty
• zapalenie rozcięgna podeszwowego
• ostrogi piętowe
• kolano skoczka, biegacza
• ograniczenia ruchomości po urazach

p/wskazania:

• infekcje skóry
• zmiany nowotworowe
• choroby psychiczne
• ciąża
• niewygojone rany w okolicy zabiegowej

KLAWITERAPIA

Klawiterapia jest metodą bardzo skuteczną mającą swoje zastosowanie między innymi w leczeniu schorzeń narządu ruchu.
Jej twórca jest polski psycholog dr Ferdynand Barbasiewicz. Terapia ma swoje korzenie w akupunkturze. Używamy do tego klawików (łac.clavus - gwoźdź), które wykonane są ze stali chirurgicznej lub mosiądzu. Celem zabiegu jest zmobilizowanie organizmu do samonaprawy, samoregulacji, co przyczynia się do zmniejszania dolegliwości.
Klawiterapia należy do grupy terapii odruchowych. Przy usprawnianiu wykorzystuje znane organizmowi odruchowe procesy fizjologiczne samonaprawcze. Uruchamiane są one nieinwazyjnym, ręcznym stymulowaniem (bodźcowaniem). Zabieg wykonuje się na skórze w miejscach odpowiednich dla danego schorzenia.
Proces stymulacji odbywa się poprzez receptory zgrupowane w skórnych strefach projekcyjnych i punktach biologicznie aktywnych, znanych także z akupunktury. Dzięki wykorzystaniu klawiterapii dochodzi do pobudzenia punktów odpowiedzialnych za zaburzenia wywołane w organizmie.
Klawiterapia ma szerokie zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń m.in. chorób układu nerwowego, układu krążenia, schorzenia kręgosłupa typu dyskopatia, rwa kulszowa ostrych urazach ortopedycznych (np. skręcenia stawu skokowego) lub przewlekłych zespołach bólowych tj. “zamrożony bark” czy “ostroga piętowa”.